با نگرشی برتاریخچه این کنوانسیون درباره ی حمایت از مالکیت صنعتی در مییابیم که به منظورحمایت از علامتها تجارتی درسطح در بین المللی بموجب کنوانسیون مزبور مالک نماد ( فرد حقیقی و واقعی یا این که حقوقی ) میبایست بطور غیروابسته چندین تقاضانامه را در اداره ها کشورهای متعدد عضو به زبانهای متفاوت با پرداخت مخارج متعدد و صرف زمان طولانی , تودیع کند .

به همین بهانه جهت تسهیل مراحل ثبت در میان المللی و علم آموزی دستمزد ناشی از آن تنی چند از کشورهای عضوکنوانسیون پاریس اتحادیه در بین المللی را جهت حمایت از مالکیت صنعتی به سمت کنوانسیون مزبور تشکیل داده و درآن سیستم مادرید را بعنوان راهبرد ثبت فی مابین المللی نشانه ها تجارتی ثبت نمودند . طبق ضابطه , با رعایت مقررات و قوانین ثبت تحمیلی نام­های تجاری , این قبیل از نام­ها چه بسا فارغ از ثبت نیز در قبال کار مغایر ضابطه افراد ثالث حمایت میشن . هر دسته به کار گیری از یک اسم تجاری بوسیلۀ افراد ثالث , به صورت اسم تجارتی و یا این که آرم یا این که آرم جمعی , و یا این که هر مدل به کار گیری از یک اسم تجاری , به گونه ای که عرفاً سبب ساز فریب ذهن ها همگانی بشه , غیر رسمی به اکانت میاد . قانونگذار تعریف خودش از اسم تجاری رو طوری متن که اسم هر فرد حقیقی وواقعی تاجر قابلیت و امکان اینو داره که اسم تجاری محسوب بشه , اما واضحه که تنها نام اشخاصی که به خاطر مدل شغلشون و یا این که به اعتبار کسب و کارشون , اعتبار قربت میان اسم و کارشون وجود داره , اسم تجاری محسوب میشه ; در حقیقت یک اسم تجاری بایستی معرفی کنندۀ نام‌و‌نشان صنفی اشخاص چه تاجر و چه غیر تاجر